<

Echelonnering en verloskunde door zelfstandige vroedvrouwen

Echelonnering en eutocie door onafhankelijke vroedvrouwen   VVOG studiedag over gynaecologie,  Antwerpen, 24-04-2016 Gynaecologie is in crisis, zoveel is zeker. De voordrachten od de VVOG stiediedag ademden dit met her-organisatie en corporatisme en een visie die haaks staat op het verleden. Gynaecologie verloskunde is een hoeksteen van de gezondheidszorg en de bevalling blijft de meest frequent uitgevoerde ingreep. Historisch zijn wij een van de meest innovatieve en snel evoluerende disciplines met de introductie van de hormoondosages en de orale contraceptie en de echografie en het preventief kankeronderzoek in de jaren 70, met de introductie van hormonale substitutie in de menopauze en de laparoscopische chirurgie en IVF in de jaren 80. Ons succes dreigt onze ondergang te worden. We waren een flexibele discipline : ikzelf evolueerde van hormoondosages en endocrinologie naar infertiliteit, IVF en fertilitetischirurgie om later vooral aan laparoscopische chirurgie te bouwen. Wij introduceerden laparoscopische chirurgie bij de chirurgen en vanaf 1996 was de laparoscopische hysterectomie en de laparoscopische bekkenbodemchirurgie/promontofixatie de norm. Met de verbreding en de innovatie kwam ook de verkaveling : wat aanvankelijk interesses waren aan de universiteiten werden subdisciplines met artificiële grenzen en soms aparte erkenningen. Tezelfdertijd waren er de feminisering van het beroep en de verschuiving van de generaties : van de silent generation naar de baby-boom, naar de generation-Y en de millennium generatie. Tezelfdertijd veranderde de universitaire geneeskunde door klemtoon op onderzoek en innovatie en subspecialisatie; in de niet universitaire geneeskunde verween de all round gynaecoloog. De resulterende spanningsvelden tussen de all-round primary physician for women met interesses en de subspecialist die enkel zijn smal stukje beoefent en de implicaties hiervan  voor de opleiding...

Het begin van het einde van gynaecologie-verloskunde in België ?

De discipline gynaecologie-verloskunde is sterk veranderd over de laatste 30 jaar. Inhoudelijke vernieuwingen waren de endocrinologie sinds 1970, de echografie vanaf 1980, de endoscopische chirurgie vanaf 1990. Hierna volgde de subspecialisatie en de feminisering. Specifiek voor België is dat we in alle innovaties een trekkersrol hebben gespeeld en dat we een erg toegankelijke en kwaliteitsvolle gynecologie-verloskunde hebben. Dit betekent evenwichten. Te oordelen naar Engeland en Italië twee gezondheids-systemen die ik als visiting Professor in Oxford en in Rome ken van binnenuit. Er zijn in Engeland ongeveer 6 keer minder gynecologen dan in België. De directe gevolgen is dat de eutocie door de vroedvrouwen gebeurt, dat er wachtlijsten en privaatgeneeskunde ontstaat voor chirurgie én voor verloskunde. Italië heeft 6 keer meer gynecologen per capita hetgeen duidelijk is in de kwaliteit van opleiding en hetgeen zich eveneens vertaalt in privaat geneeskunde . De introductie van de endoscopische chiurgie was een zegen voor de patient maar een revolutie voor gynecologie verloskunde. Toen het duidelijk werd dat het volume chirurgie in gynecologie verloskunde onvoldoende is om elke gynekoloog toe te laten de nodige skills te ontwikkelen en te behouden, zijn met de subdisciplines gynecologen ontstaan die stopten met verloskunde. Dit fenomeen is internationaal en in zijn presidential speech vroeg de voorzitter van de AAGL zich af of de discipline niet zou moeten gepsplitst worden. Binnen onze discipline discussieren we sinds lang over multidisciplinariteit versus de pelvische chirurg. Als men het groeiend aantal chirurgen ziet dat enkel gynecogische chirurgie doet én in oncologie én in diepe endometriose is het niet verwonderlijk dat nu reeds jongeren die in gynecologsiche chirurgie geinteressseerd zijn het advies krijgen...

Multiloculaire cyste

Multiloculaire cyste Vraag Goedemorgen professor, Een vraag van een lotgenootje die gelezen heeft in haar verslag dat er een multiloculaire cyste is gevonden in of op haar eierstok. 4.2 bij 3,7 cm. (Valt toch onder kleine cysten?) Ik heb nog nooit van multiloculair gehoord. Wat houdt dit in? Kan het kwaad? Moet het verwijderd worden? En komt dit vaak of vaker voor bij endometriose? Ik kan via Google niet echt iets vinden, vandaar dat ik u maar even om hulp vraag. Dank u wel alvast. Vriendelijke groeten, Antwoord Bij kysten van de eierstok stellen zich meerdere vragen 1. Hoe zeker is de diagnose ? dit hangt samen met de methode (echografie, MRI, Cat scan) en met de ervaring van degene die het onderzoek uitvoerde. 2. Wat is het risico op kwaadaardigheid ? Het antwoord is zoals bijna altijd in geneeskunde zelden wit-zwart en hangt samen met uitzicht, densiteit, aanwezigheid van vegetaties, tumormarkers, grootte, leeftijd van de patient etc. 3. Wat moet er gebeuren ? simpele vuistregels zijn - een helder kystje van minder dan 2 cm is zelden een probleem; een eenvoudige follikelkyste kan makkelijk 5 cm zijn; een endometrioma is doorgaans uniek maar niet altijd. - bij twijfel, laat het onderzoek herhalen 1 tot 3 maanden later, zonodig door een specialist echografie - na de menopause zal voor een ovarium kyste van groter dan 3-4 cm iets moeten gebeuren - bij jongere vrouwen is het risico op kwaadaardigheid klein en weegt het echografisch beeld meer door - doe een laparoscopie, oordeel over het uitzicht en beslis tijdens de ingreep om ofwel enkel leeg te zuigen, de kyste weg...

Intraperitoneale druk en postoperatieve vergroeiingen.

From: “AAGL-ENDO-EXCHANGE automatic digest system” < LISTSERV@listserv.brown.edu> Date: Jun 20, 2012 6:01 AM Subject: AAGL-ENDO-EXCHANGE Digest - 18 Jun 2012 to 19 Jun 2012 (#2012-112) To: <AAGL-ENDO-EXCHANGE@listserv.brown.edu> Date: Tue, 19 Jun 2012 18:33:03 -0400 From: Philippe R Koninckx and Anastasia Ussia <Gary_Frishman@BROWN.EDU> Subject: Ideal intraabdominal pressure at laparoscopy to minimize adhesion In animal models the mesothelial hypoxic effect of pure CO2 increases with duration and pressure of pneumoperitoneum as we demonstrated some 10 years ago. In the human however this type of experiment cannot be performed and thus there are no data. Extrapolating from all other the data available today I would summarise as follows. Surgical lesions alone are only slightly adhesiogenic although essential to start the adhesion process. Some 20 times more important is the enhancing effect of the entire peritoneal cavity. The key mechanism is acute inflammation of the cavity of which pressure alone is a minor contributing factor. With full conditioning however preventing as much as possible this acute inflammation we actually in the human can reduce postperative pain while adhesions are virtually absent and this in surgery of long duration as deep endometriosis excision. Philippe R. Koninckx*,** and Anastasia Ussia* Gruppo Italo Belga, Leuven-Rome, Europe EndoSAT NV, Leuven,...

Kwaliteitskontrole van Chirurgie als besparing.

Het is duidelijk dat een medicament grondig getest is alvorens het op de markt komt terwijl er voor een chirurgische behandeling weinig kontrole bestaat.  Voor hetzelfde probleem gebeuren vaak heel verschillende operaties  (bv met laparoscopie of laparotomie ;  veel meshes worden gebruikt zonder grondig  getest te zijn enz ) terwijl de vaardigheid en de ervaring van de chirurg , de belangrijkste factoren  voor de kwaliteit van de individuele ingreep, niet gekontroleerd wordt. Bij herhaling heb ik een lans gebroken voor systematische videoregistratie van ingrepen iets wat veel problemen zou kunnen oplossen of voorkomen , iets dat geneeskunde beter en goedkoper kan maken. Minder kosten voor medicolegale problemen. Uit een videoregistratie blijkt immers duidelijk of een ingreep zorgvuldig gebeurde , of er vergissingen gebeurden en of er accidenten waren. Meer kwaliteit : moest een videoregistratie verplicht zijn, dan zal de autokontrole toenemen omdat men minder geneigd zal zijn ingrepen uit te voeren waarvoor men niet echt de ervaring/opleiding/competentie heeft. Meer kwaliteit betekent minder complicaties en dus veel minder kosten voor de ziekteverzekering. Alhoewel verhoging van kwaliteit en vermindering van kosten zeer aantrekkelijk lijkt  blijft er zeer veel weerstand. Vergissingen en complicaties zullen duidelijk zichtbaar zijn Men zou de videoregistratie kunnen gebruiken om de indicatie en de tarificatie van een ingreep te kontroleren. Men zou videoregistratie als accreditering en als beoordeling van de individuele chirurg kunnen gebruiken.  Het probleem is dat dit niet enkel voor de assistenten kan maar dat erkende specialisten ook om de zoveel jaar zouden kunnen gekontroleerd worden (zoals nu gebeurt voor piloten) In deze tijden van besparing, zou het misschien nuttig zijn de waarde van systematische videoregistratie...